پیامبر
گرامی اسلام، یک عده جوان‌ها را دیدند، که به تعبیر امروزی‌ها دارند
مسابقهٔ قوی‌ترین مردان مدینه را اجرا می‌کنند، یعنی سنگ برمی‌داشتند
ببینند چه کسی قوی‌تر است. حضرت آمدند بی‌رودربایستی بهشون فرمودند: خب،
این مسابقه در جای خودش خوب، ولی قوی‌ترین آدم کسی است که مخالفت بکند با
دوست داشتنی‌هایش!( مَرَّ رَسُولُ اللَّهِ ص بِقَوْمٍ یَرْفَعُونَ
حَجَراً...؛ معانی الاخبار/۳۶۶)زیباییِ کار این است که:
۱) هم باید رنجت را کم کنی. چون اگر بخواهی رنج را از بین ببری، به خودت و دیگران ظلم خواهی کرد. لذا هم باید رنج خودت را کم بکنی،
۲) هم باید بدانی که در رنج در زندگی هست.
۳) و هم باید از رنجت، بهره‌برداری بکنی.
رنج هست، اما بعضی‌ها رنج می‌کشند، ولی آدم نمی‌شوند، رشد نمی‌کنند، و نابود می‌شوند. و بعضی‌ها رنج می‌کشند، آدم می‌شوند، رشد می‌کنند، قوی می‌شوند. یکی تصادف میکند می‌رود بیمارستان، بعد باید برود فیزیوتراپی و ورزش، یکی از روز اول رفته ورزش، والا رنج همه می‌کشند. رنج را نباید حذف کرد. ولی علیه راحت‌طلبی، ریشه‌ای باید قیام کرد.
علیه راحت‌طلبی قیام کردن، یک موضوع غریب است در جامعهٔ ما، در حالیکه جایگاه بسیار اساسی دارد، کما اینکه محور مهم مبارزه با هوای نفس و مقابله کردن با دوست داشتنی‌ها، موضوع محوری در خودسازی، در دین، امیرالمؤمنین علی(ع) می‌فرماید: «نِظَامُ الدِّینِ مُخَالَفَةُ الْهَوَی؛ نظام دین مخالفت کردن با هوای دین است»(غررالحکم/۹۱۵۲)
و اول هوای نفس هم همین راحت‌طلبی است. آیا توانستی با راحت‌طلبی مبارزه کنی؟ از هفت سالگی که بچه با ادب تمرین مخالفت با راحت‌طلبی کرد، بعد چهارده سالگی میگویند با این لذّتت هم مقابله کن. دیگر عادت دارد به این کار. چون توی خانه تمرین کرده؛ پای فیلم نشسته این را بهش یاد دادند و برایش جا افتاده است.
الهی فدای آن شهدایی بشوم که خدا شاهد است یکی یکی قیافه‌هایشان یادم می‌آید، زیاد مربی اخلاق نداشتند، اما از آب کره می‌گرفتند. مکرر خاطرات‌شان را شاید شنیده یا خوانده باشید. یکبار میرفت جبهه برمی‌گشت، مامانش تشک می‌انداخت، میگفت: پسرم بخواب. میگفت من روی تشک می‌خوابم دلم می‌گیرد، روی زمین می‌خوابید. میگفت دلم می‌گیرد.
رنج را مدیریت باید کرد. چه‌گونه میشود رنج را مدیریت کرد؟ رنج را مدیریت کن دوتا اتفاق برایش بیفتد: یکی اینکه رنج نابه‌جا نکشی؛ «وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنکًا»(طه/ ۱۲۴) هر کسی از ذکر من دوری کند، من زندگی‌اش را سخت خواهم کرد. چرا رنج بی‌جا می‌کشی؟ یک دفعه‌ای می‌روی یک صاحب‌نفس پیدا میکنی می‌گویی این مریضی چرا آمده سراغ من؟ می‌گوید فلان لقمهٔ حرام را خوردی، بهت نمی‌ساخته، این مریضی حالا تا یک هفت هشت سال دیگر هست. ده برابر پول خرج باید بکنی. چرا رنج اضافی بکشی؟
تفسیر زندگی انسان این است: مدیریت کردن رنج. برای کاهش دادن رنج نابه‌جا، این یک کار. مدیریت رنج یک رکن دیگر هم دارد. از رنج‌هایت استفاده کن. رنج می‌بری مقرّب بشو؛ مثلاً طرف می‌رود حرام امام رضا(ع) گریه میکند، غصّه دارد، ته غصّه‌هایش را که نگاه میکنی حسادت است. بابا! غصّه از سر حسادت اصلاً خوب نیست بخوری. این غصّه که تو را مقرّب نمیکند عزیز من. اصلاً چرا این غصّه را بخوری؟ یا ته رنجش را که نگاه میکنی، میبینی غرورش است. آخر چرا؟ یک رنجی بکش که تعالی پیدا کنی.
مدیریت کردن رنج، برای این دوتا امر است، یکی از بین بردن رنج نابه‌جا و یکی مفید قرار دادن رنج. مثلاً چندتا رنج خوب پیشنهاد بدهم؛ یکی از برنامه‌های معقول برای مدیریت رنج، ورزش است. در ورزش خودت به استقبال یک خستگی می‌روی، تا یک راحتی جایش بیاید. بعد این خستگی هم تنومندترت میکند. چقدر خوب است، بارک‌الله.
رنج دیگری که من پیشنهاد می‌دهم، رنج تحصیل است. رنج تحصیل را هم تحمل بکن. ببین چقدر مشاعرت باز میشود، چقدر تعالی پیدا میکنی، چقدر هوس‌هایت کاهش پیدا میکند. یکی از راه‌های مقابله با شهوت، حکمت است. عقلانیت خودت را افزایش بدهی، شهواتت کاهش پیدا میکند. آدم فهمیده که شهوت‌ران نمی‌شود.
یک پیشنهاد دیگر، یک کمی دینی‌تر؛ «جهاد» نامی است برای مدیریت کردن رنج؛ می‌روی به استقبال رنج، جهادگرانه، آن‌وقت بسیاری از رنج‌های نابه‌جا را کاهش می‌دهی. بعد بالاخره رنج که هست عزیز من، حالا بنا بوده در تصادف دستت بشکند، در راه دفاع از خدا دستت شکسته. بارک الله! بارک‌الله! رنجت را مفید قرار بده. هر کسی باید یک وقتی بمیرد دیگر. یا در تصادف یا بیماری یا در راه خدا به شهادت می‌رسد.
آقاپسر یکی از خادمین حضرت امام در نجف، که اهل افغانستان شریف هم هستند، به بنده می‌فرمود پدرم می‌فرمودند که بانوی مکرمهٔ حضرت امام مشخصات فرمودند برو یک خرمای خیلی سفت و خشک، یک خرمایی آدرس دادند، از آنها بخر بیاور. من رفتم آوردم، اما مقبول نیفتاد. فرمودند: نه، اینها را نمی‌گویم، سفت‌تر باشد. دیگر رفتم یک خرمافروشی، چیزهایی که می‌خواست تقریباً بریزد دور گرفتم آوردم. بعداً پرسیدم که مادر! اینها را برای چی می‌خواستید؟ فرمود: امام شب‌ها می‌نشینند مطالعه می‌کنند، من می‌خواهم این خرمای خشک را بگذار زیر زبانش، هم فشارش پایین نیاید، هم یک تغذیه‌ای شده باشد؛ بعد رنج امام را در مطالعهٔ شبانه بیان می‌کردند. من اصلاً ماندم همین‌جوری.
همین‌جوری مگر کسی به جایی می‌رسد؟ امیرالمؤمنین علی(ع) می‌فرماید وسط روز میرفت دنبال کار کردن برای معاش. می‌فرمود من می‌خواهم سختی کار کردن برای تأمین معاشم را خدا ببیند. (کَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع یَخْرُجُ فِی الْهَاجِرَةِ فِی الْحَاجَةِ قَدْ کُفِیَهَا یُرِیدُ أَنْ یَرَاهُ اللَّهُ تَعَالَی یُتْعِبُ نَفْسَهُ فِی طَلَبِ الْحَلَالِ. من لایحضره الفقیه/۳/۱۶۳)
جامعهٔ راحت‌طلب که به جایی نخواهد رسید. تفسیر زندگی یعنی مدیریت رنج. یعنی به استقبال رنج برو و مدیریت عاقلانهٔ رنج، خیلی متفاوت است با فرار ابلهانه و احمقانه از رنج. فرهنگ غربی ما را به فرار احمقانه از رنج دعوت میکند. فرهنگ اسلامی ما را به استقبال عاقلانه از رنج دعوت میکند. از دل چنین فکر و فرهنگی، جهاد برمی‌خیزد. امیرالمؤمنین علی(ع) چی می‌فرمودند؟ به استقابل بروید سختی‌ها را، سختی‌ها کاهش پیدا خواهد کرد و الّا سختی‌های بدتری نصیب‌تان خواهد شد، رنج اضافی هم خواهید کشید، مگر می‌تواند کسی رنج نکشد؟(إِنْ لِلنَّکَبَاتِ غَایَاتٍ لَا بُدَّ أَنْ تَنْتَهِیَ إِلَیْهَا فَإِذَا أُحْکِمَ عَلَی أَحَدِکُمْ لَهَا فَلْیُطَأْطِئْ لَهَا وَ یَصْبِرْ حَتَّی تَجُوزَ فَإِنَّ إِعْمَالَ الْحِیلَةِ فِیهَا عِنْدَ إِقْبَالِهَا زَائِدٌ فِی مَکْرُوهِهَا. التمحیص/۶۴ و تحف العقول/۲۰۱)
توی تعطیلات قرارشدتنهایی برم شهرستان ویه سربه مادرم اینابزنم سواراتوبوس که شدم 
گفتم خدایایکی بغل دستم بشینه که هم اذیت های نی نیم کلافه اش نکنه هم اینکه هم نشینی باهاش مفید به حال دنیاواخرتم باشه خلاصه خانم میانسالی کنارم نشست اولش خوشم ازش نیومدخیلی ساکت بودواین بچه ماهم که کم نیاورد وحسابی اذیت میکرد
خلاصه کم کم شروع کردبه صحبت که بچه اولته وازاین حرفابعدش گفت که بچه هاقدردان والدینشون نیستن منم سوال کردم 
چطور مگه چرااین حرفو میزنید گفت من 9تا بچه دارم اوناروبدون پدربزرگ کردم توزندگی همه جوره ازخودم مایه گذاشتم اوایل توبیمارستان کارمیکردم بعدش توخونه های مردم کارمیکردم تاایناروبه سروسامون رسوندم میگفت برادختراخریم که مجرده دوتادوتا کفشولباس میخرم نمیزارم ارزوی چیزی تتودلشون بمونه ولی الان تنهای تنهام شب عید میون 9تابچه وعروس ودوماد ونوه خودم تنها نشسته بودم وگریه میکردم...خیلی به حرفاش فکرکردم
پیش خودم گفتم چرابچه هاشون اینقدرناسپاسی میکنن باوجوداینکه همه کاربراشون کرده پدرومادرمن شایدخیلی ازکارای اون رونتونستن برا من وخواهربرادرام انجام بدن 
اماهمیشه قدردان زحماتشون بودیم وسعی میکنیم تواین سن وسال هواشونو داشته باشیم...به این نتیجه رسیدم 
که این خانوم زیادی به بچه هاش رسیده نباید
بچه رو پرتوقع باراورد بچه باید یه وقتایی طعم نداری روبچشه ونبایدهرچی خواست رو براش حاضرکرد مگه ماخودمون هرچی خواستیم حاضربوداینجوری بچه بزرگ که میشه اگه دخترباشه که باداشته ونداشته شوهرش میسازه
اگه پسرهم باشه بعداز تشکیل زندگی 
براپول دراوردن متوسل به هروسیله نامشروعی نمیشه بلکه کم کم وبازحمت زندگیشو میسازه...وقتی نتایج تفکراتم 
روبه اون خانم گفتم حرفم رو تایید کرد وگفت ولی برا من دیگه دیرشده...خیلی بچه هاش رو نفرین میکرد.میگفت الان بهونه گرفتن که خونه ام رو باید به نامشون کنم خودم اواره بشم...خداهمچین اولادی رو نصیب هیچ کس نکنه
امین.اگه مطلبی به خاطرمبارکتون درمورد این پست خطور کرد مارو محروم نفرمایید
امشب شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها است خوشحالم که بارون باریدوجلوی برخی بی احترامی ها روگرفت خودتون میدونید بعضیا تو همچی روزایی چه کارا که نمیکنن
.انگاریادشون میره ایام شهادته.راستی از سفرم به مناطق جنوبی بگم کلی این درو اون درزدم تابالاخره تویه کاروان یه جاواسه خودم پیداکردم اونم بابهترین دوستام خیلی خوش گذشت 
من نمیدونم بعضی ازخانوماچرابراهمه چی عجله دارن معضلی شده هامیری زیارت ازترس له شدن جرات نداری نزدیک ضریح بشی میری توصف نذری همینجوره میری سبد کالابگیری...نگاه میکنی میبینی مردا راحت وایسادن
.خلاصه ازخاک بازی کردنای بچه ام نگم که پدرم رو دراورد هرمنطقه ای که میرفتیم باید به زور این بچه رو از رو خاک جدامیکردم
این عکس روهم تو طلاییه گرفتم.خلاصه اقاتوصیه فرمودن که این سفرهای راهیان رو شرکت کنیم ونزاریم کمرنگ بشه... .شادی روح امام وشهداصلوات
عکس ازسایت افسران
چندروزپیش به خاطر مشکل مادرشوهرم رفته بودم بیمارستان توی نمازخونه بیمارستان نشسته بودم که دیده دوتاخانوم وارد شدند یکیشون که جوون تر بود روبه من گفت موبایل دارید گفتم اره.گفت تورو خدا اگه این خانوم کاری داشت به من زنگ بزن اون خانوم همراهش هم باگریه اومدو نشست علت گریه رو جویاشدیم فهمیدیم بنده خداسرطان داره هرچی خانم های دیگه گفتن وگفتن که این بنده خدارو اروم کنن نمیشد..خیلی گریه میکرد وناله میزد..خیلی دلم براش سوخت غریب بودن توشهرما مردی هم همراشون نبود میگفتن یه هفته ست داریم ازاین دکتربه اون دکتر میریم...تاچندروز خیلی ذهنم درگیر بودیادم به این روایت افتاد که :نیاز فردسالم به دعاکردن از اون کسی که گرفتار دردی هست کمترنیست...یادمون نره که همه مون محتاجیم به دعا پس قبل ازاینکه به بلایی گرفتار بشیم برا اینکه ایمن باشیم دعا کنیم.اول برا دیگران دعاکنیم بعدبرا خودمون وخونوادمون همونجور که سیره خانم حضرت زهرا س وائمه اطها علیهماالسلام اینطوربوده.ماخانم ها که مسئولیت خانه داری رو به عهده داریم باید به فکر سلامتی خودمون وخانواده مون باشیم من خودم به شخصه غذای مونده شب قبل وغذای فریز شده رو توخونه ممنوع کردم تازه اینکه سعی میکنم اگه سبزی یا گوشت رو توی فریز گذاشتم به 1ماه نکشیده مصرفش کنم...خواهش میکنم شما هم غذای مونده استفاده نکنیدتوی روایاتمون هم داریم که غذای مونده حتی اگه از شب قبل هم مونده باشه استفاده نشه ودورریختنش هم اسراف نیست.سعی کنیم کمتردرست کنیم.گاها میبینم بعضی خانم هابه دلایل مختلف مثل شاغل بودن و...حجم زیادی از غذایی رو که پختن براروزهای بعد فریز میکنن که کاربسیاراشتباهیه.
اگه مابه همه توصیه های بهداشتی دینمون عمل کنیم تن وروح سالمی خواهیم داشت وازاون زمانی که جنگ نرم دشمن برعلیه مسلمین شروع شدبه فکراین افتادن که سبک زندگی مردم مارو طوری کنند که همیشه بیمارورنجور باشند دقت کردین چقدر نازایی وبرخی بیماری های صعب العلاج زیاد شده...برای شفای همه مریضان صلواتی بفرستیم وبرای سلامتی همه عزیزان دعاکنیم
